PROLOG

 Nareszcie napisałam! Przepraszam, że to tak długo trwało, ale te wszystkie sprawdziany nie sprzyjają wenie twórczej. Mogą wystąpić błędy interpunkcyjne, bo nie jestem z niej zbyt dobra, a nie chciałam przedłużać betą. Proszę o szczere komentarze, na temat tego, co sądzicie o moim stylu pisania. 

PS Jeśli nie przeczytałaś/eś jeszcze zakładki o "o blogu" oraz "bohaterowie", radze to najpierw zrobić. Dzięki temu lepiej będziesz wiedział/a o co chodzi :). 

     Miłego czytania! 

 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------
  Hermiona Granger już od pół godziny  siedziała przed Norą (chodzi o dom Weasleyów), rozmyślając nad ostatnimi wydarzeniami ze życia swojego oraz całego świata czarodziejów. Gdy Voldemort został pokonany, większość śmierciożerców schwytano i osadzono w Azkabanie, którego strzegą teraz nie tylko dementorzy, ale także czarodzieje. Wilkołaków tropią najbardziej wykwalifikowani aurorzy. Nowy minister magii, Kingsley Shacklebott, zawarł porozumienie z przywódcą Troli Górskich i Akromantul. W świecie magicznym nastał pokój, a Harry stał się światowej sławy bohaterem. Hermiona, wraz z nim oraz Ginny i Ronem, za trzy dni dołączy do licznej grupy młodych czarodziejów powracających do Hogwartu, aby ukończyć magiczną edukację. Pomimo wielu strat świat magii powoli powraca do stanu dawnej świetności. Lecz choć budynki zostaną odbudowane, a społeczeństwo cieszyć się będzie brakiem poważnych konfliktów, to nikt nie zapomni,  ile ofiar pochłonęła ta wojna. W szczególności tych, którzy wytrwale walczyli w imię dobra, do samego końca.  
  Co do życia prywatnego panny Granger - z pomocą Ginny zmieniło się diametralnie. Hermiona zaczęła więcej uwagi zwracać na swój wygląd, podkreślać swoje naturalne wdzięki, imprezować oraz udzielać się towarzysko. Jej krótkotrwały związek z Ronem rozpadł się przez jego zaborczość i zazdrość, a także  zmiany jakie w nim zaszły. Jego narcystyczne i samolubne zachowanie, spowodowane nagłą i nadmierną sławą, wyjątkowo denerwowało czarownicę. Jednak jej samotność nie trwała długo. Charlie Weasley, starszy brat Rona, któremu uratowała życie lecząc groźną ranę, zadaną mu przez jednego z popleczników Voldemorta podczas II Bitwy O Hogwart, wyznał jej miłość. Po krótkim czasie Hermiona odwzajemniła jego uczucie. Z powodu obaw o reakcję społeczeństwa czarodziejów oraz reszty rodziny na wieść, o łączącej ich zażyłości, postanowili nie ujawniać swojego związku. Aby uniknąć rozstania, Charlie zwrócił się do profesor McGonagall, nowej dyrektorki Hogwartu,  z prośbą  przydzielenia mu posady nauczyciela Obrony Przed Czarną Magią. Czarownica zgodziła się z radością, lecz była zdziwiona nagłą chęcią młodzieńca do zmiany pracy. O ich relacjach wie zatem tylko Harry oraz Ginny, która stała się najlepszą przyjaciółką  Hermiony. Czasami Hermiona zastanawia się, co będzie jeśli dowie się o tym ktoś z Ministerstwa. W końcu, gdy chce się gdzieś pracować, to reputacja dziewczyny, która spotyka się ze swoimi nauczycielami bądź szefami, nie jest sprzyjająca. Lecz  gdy tylko zacznie zgłębiać tą myśl, od razu przychodzi jej do głowy inna. Że dla miłości warto ryzykować.